Kielce za czasów Stefana Żeromskiego Część 2

Druga część życia Stefana Żeromskiego (1864-1925) to czas, w którym pisarz przebywał poza miastem. Przybywał do niego, nawet myślał o osiedleniu w nim. Energiczne życie, działalność społeczna i kulturalna sprawiała, że pisarz często zmieniał miejsce zamieszkania. W tym czasie Kielce przechodziły powolne zmiany. Ludność żydowska budowała liczne w centrum kamienice. Intensywnie działały tutaj organizacje niepodległościowe. Kielce stały się miastem legionowym, gdy w 1914 roku wkroczył do niego Józef Piłsudski z I Kompanią Kadrową. Za czasów okupacji państw centralnych, do miasta wprowadzono rozwiązania i technologie znane na zachodzie. Nazwy ulic uległy zmianie. W 1918 roku Kielce stały się częścią odrodzonej II RP. Rozwój Kielc nieco przyśpieszył, stały się ważnym ośrodkiem kulturalnym i przemysłowym. Żeromski pod koniec swojego życia wspominał Kielce z nutą sentymentu jako miasto swojej młodości. Jako dowód, że miasto zawsze było bliskie pisarzowi mogą posłużyć Dzienniki pisane w okresie od 1881 do 1891 roku. ( wyd. 1953-56 ). 

Pamięć o pisarzu jest wciąż żywa. Wiele kieleckich szkół nosi jego imię. W budynku dawnego gimnazjum, gdzie uczył się Żeromski istnieje Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego, poświęcone życiu autora Ludzi bezdomnych, Syzyfowych Prac i Przedwiośnia. 

O życiu Stefana Żeromskiego można napisać wiele, dlatego artykułów dotyczących pisarza będzie więcej. 

,,Kielce! Tyle lat, taka nieskończoność przypomnień, epizodów – śliczne sny i gorycze – wszystko zapisane na kamieniach, na wieżach kościołów, na panoramach krajobrazów, na chodnikach ulic”

• Stefan Żeromski o Kielcach w Dziennikach.